317

درد و دل...

شنیدم که می گن شکر نعمت و شکرگذاری باعث فزونی نعمت میشه و این که باعث میشه خدا با آدم قهر نکنه...

متأسفانه اکثر اوقات زیاد غر می زنم و شاکی هستم، خودمم زیاد متوجه این موضوع نیستم ولی گاهی اوغات از حرف اطرافیانم متوجه این موضوع می شم و سعی می کنم خودمو جمع و جور کنم، چند وقت پیش وقتی یک عکس رو توی اینترنت دیدم که یک مغازه کتاب فروشی کل مغازه اش رو پر کرده بود از کلمه "خدایا شکرت" و اون جمله کتاب فروشه که گفته بود هدفم از این کار اینه که تا حال هر چی از خدا خواستم بهم داده، روم اثر خیلی مثبتی گذاشت و منم سعی کردم تا حدودی کمتر ناشکری کنم و هر از گاهی با گفته خدابا شکرت انرژی مثبتی رو به خودم وارد کنم که واقعاً به نظرم تأثیر گذار بوده که همیشه شکر گذار همه چیز باشم.

این که می گم خودم متوجه ناشکری نیستم واقعاً درسته، در این حد که چند روز پیش هم مصطفی مسخره ام می کرد سر این قضیه و یک لحظه به خودم اومدم دیدم چقدر راست می گه و از اون به بعد سعی کردم سکوت کنم و توی حرف زدنم از جملات مثبت استفاده کنم.

خدارو شکر، خدارو شکر خدا همیشه نظرش بهم بوده و همیشه لطف و محبتش رو توی زندگیم احساس کردم، حالا به نظرم دارم توی کار و رفتارم با این منفی بودن و سخت گیری هام افکار خودم و بقیه رو به هم می ریزم و بیش از پیش نیاز دارم بهم کمک کنه و راه و روش درست رو بهم نشون بده، این که دیگه اصلاً و ابداً منفی نباشم و دیدم به زندگی و آدم ها مثبت بشه.

می خوام عمیقاً به این برسم که واقعاً توی این دنیا هیچ خبری نیست و جز مهر و محبت و خوبی هیچی نمی مونه و تا می تونم این رفتار و اخلاق رو توی خودم پرورش بدم و رشد کنم تا در نهایت ازم چیزی جز یاد نیک باقی نمونه. امیدوارم به این آرزو و هدف برسم.