273

یکی از چیزایی که جدیداً خیلی برام پر رنگ شده بی حوصلگیمه. نمی دونم واقعاً سن میره بالاتر این اتفاقا می افته و طبیعیه یا برای من خیلی محسوس شده. یه جورایی هم به نظرم بی انگیزگی هست.

مثل همین بلاگ نویسی. یه زمان یادمه چقدر عشق این کار بودم و چقدر بلاگ دنبال می کردم، اما الآن تنها جایی که دنبال می کنم و هستم همین جاس. از یه جنبه هایی هم بخوام نگاه کنم صفحه ها خیلی بی محتوا و تکراری شدن و اگر آدم بخواد دنبال یه آدم اکتیو و یا یه محتوای به درد بخور بگرده خیلی سخت و وقت گیر شده و آدم گوگل کردن رو بیشتر ترجیح میده! از یه نظر هم فکر می کنم تعداد افرادی که مطالب شخصی و روزمره می نویسن نسبت به گذشته خیلی بیشتر شده که خب جنبه مثبته ولی خب همینطور که شخصی شدن مخاطب خاص خودشونو جذب می کنن و اغلب حوصله خوندنشونو ندارم، هر چند که برام از همه بخش های اینترنت جذاب تره ولی واقعاً حوصله ای ندارم دیگه و خیلی تک و توک چشممو بگیره دنبال می کنم.

همه میگن بشین فیلم و سریال ببین ولی حتی حس دیدن یه سریال 20 دقیقه ای هم به زور دارم و فکر کنم تو این چند سال جز این که تکرار فرندز رو دیده باشم هیچ چیز دیگه ای ندیدم...

حتی توی دوستی ها علی الخصوص با دختر هم اینطوری شدم. حس شروع کردن همه چیز از نو نیست و نسبت به قبل که نیگا می کنم معیارام خیلی تغییر کردن. یه حرف خوب و شاید کلیشه ای که بهم زد گفت هدفم از دوستی اینه که کنار هم آرامش داشته باشیم و همینطور که داشتم زور می زدم یه دلیلی برای دوست بودنمون پیدا کنم به خودم اومدم و دیدم چقدر دلیل منطقی هست، چقدر قبول دارم و این که اصلاً دیگه مثل قبل دنبال مسخره بازی و تفریح نیستم... بماند که جز اعصاب خوردی و سلب آرامش برام چیزی نداشت و به هفته نکشید همه چیز تموم شد... 

درک درستی از این موضوع ندارم ولی دارم سعی می کنم علتشو پیدا کنم و همه چیو اوکی کنم.

این چیزا و حرفا رو از خیلیا شنیدم، هنوزم هستن یه سریا که عشق بلاگ خوندن و نوشتنن، عشق فیلم و سریالن، عشق دوستین ولی خب خلافشونم خیلی دیدم و این حرفا و بی حوصلگیا رو از خیلیا شنیدم. خیلییش مربوط به بی انگیزگی هست، خیلیش مربوط به سن و عوض شدن معیاراس خیلی هاشم...