274

همچنان هفته ای یه بار می رم سرکار و دیگه این روال بیکار بودن صوب تا شب و دورکاری عادی شده و از این که بیرون نمی رم دیوانه نمی شم و عادت کردم...

یه اتفاق دیگه افتاد. نمی دونم بگم خوبه یا بد. هم خیلی آرزوشو داشتم اتفاق بیوفته هم خیلی می خواستم این اتفاق نیوفته و ازش می ترسیدم. فقط اینو می دونم که انقدر ناشکری کردم اینجوری شد.

دوشنبه خانم م ز زد همینجوری حال و احوال پرسی و گفت درباره کار ما چیزی بهت نگفتن؟ فکر کردم کارای اداری منظورشه و گفتم نه تا این که گفت نامه زدیم تقاضای نیرو کردیم و اونام تورو پیشنهاد دادن قرار شده از شنبه هفته دیگه کسر شی بیای پیش ما. اصن شوکه شدم و فقط چرتو پرت می گفتم. بازم از اون صحنه ها که انگار زمان متوقف میشه و برای چند دقیقه هنگ می کنی و نمی فهمی چه اتفاقی داره می افته...

آره... دارم می رم جایی که همیشه مسخره شون می کردم... 

دارم از جایی که بیشتر از سه سال زحمت کشیدم و سعی کردم جا بیوفتم میام بیرون...

این چند سال تقریباً هر روزش بحث این بود که بخشمون قراره جمع بشه و امروز با من شروع شد...

توی آخرین جلسه منو مثال زدن که نوع کارم عوض شده و تا وقتی کار هست می مونیم...

حالا امروز اولین نفر نوبت منه. البته خیلی وقت بود می دونستم که رفتنی ام... دو نفر دیگه هم بهم گفته بودن به فکر کار باش قراره بری و خودمو تا حدی آماده کرده بودم ولی خب خیلی یکدفعه ای بود و الآن انقدر زود انتظارشو نداشتم... خیلی استرس دارم... این آدما رو خیلی کم می شناسم... نوع کارو نمی شناسم و از همه بدتر این که دارم می رم یه جای جدید و خیلی استرس دارم...

از یه طرفم اعصابم خورده اینجایی که فعلن هستم با یکی دو نفر حرفم شده و اینجوری قراره بذارم برم و دلخوری ها هست... حالا شاید کار به معذرت و اینا رسید ولی خب حیف از بهترین روزهایی که خراب شدن و قراره این آخریا اینجوری تموم شه...

نمی دونم خلاصه... نمی دونم... درب و داغونم... نمی دونم به چی فکر کنم و به چی نه... این اولین تجربه جابجاییمه... فقط اینو می دونم که دیگه نباید ناشکری کنم و ناله کنم که فلان چیز یا آدم خوبه و فلانی بد... باید سرم تو کار خودم باشه و کارو به نحو احسنت انجام بدم و اشباه تو کارم نباشه... ان شاالله... خدایا به امید تو...

- فعلن منتظر نامه کسرم هستم...