211

بلاخره بعد از چهار سال و نیم اگر خدا بخواد ایشالا، قسمت شده چهارشنبه همین هفته با بچه های دفتر داریم می‌ریم مشهد زیارت امام رضا. برای من که تو دنیا عاشق امام رضا و امامزاده صالح ام عالیه و واقعاً از این اتفاق خیلی خوشحالم.

با وجود این که خیلی به این دو امام اعتقاد دارم و تا حالا هر چی خواستم ازشون گرفتم ولی این چند سال انقدر دنبال کارای مزخرف خودم بودم که نشد برم مشهد. نمی دونم از کجا شروع کنم و آیا اینجا چیزی باید بگم یا نه ولی خب چیزی که واقعیته و خودم می دونم چیه اینه که باعث این چند سال زیارت نرفتنم فقط و فقط کثافت کاریای خودم بود که نشد برم و بس؛ اما نمی دونم از شروع امسال واقعاً چه اتفاق خوبی افتاد تو زندگیم که از همون شروع سال نو برای اولین بار تو زندگیم یه هم خدمتی قدیمی بهم زنگ زد و گوشی رو گرفت جلوی حرم گفت هر چی می خوای بگو... (تا اون لحظه این اتفاق برای من نیوفتاده بود کسی از حرم بهم زنگ بزنه و همیشه هر کسیو دیده بودم به نظرم حرکتش خنده دار بود!) بعد از این اتفاق و حس خوبش تا به امروز که خودم دارم میرم چندین و چند بار این اتفاق برام افتاد و افراد مختلفی رفتن مشهد و گوشی رو گرفتن رو به حرم...!خیلی هم پیش اومد برام یکی که قبل از خداحافظی می خواست بره مشهد ازش واقعاً از صمیم قلب خواستم برام دعا کنن برم مشهد... بعد از اونم که مصطفی برای اولین بار ازم خواست بریم مشهد که نشد و... حالا رسیدیم به این روز و بالاخره همه چی برای رفتنم مهیا شده و دارم برای اون روز ثانیه شماری می‌کنم...

دیشب که شب وفات امام رضا بود به مهران گفتم با هم رفتیم امامزاده صالح به یاد قدیما و چقدر خوب بود اون لحظات... امروزم انقدر دلم تنگ بود این آهنگ رو گوش کردم واقعاً چه حس خوبیه اشک آدمو در میاره انقدر که خوبه این!

آمده‌ام، آمدم ای شاه پناهم بده
خط امانی ز گناهم بده
ای حرمت ملجا درماندگان
دور مران از در و راهم بده 
لایق وصل تو که من نیستم 
اذن به یک لحظه نگاهم بده 
رضاجان