208

این بار بالاخره چن وقتی هست لپ تاپو خریدم و این بار دارم با لپ تاپ اینجا می نویسم ولی حس حرف زدن نیست.

این روزا اکثراً درگیر قراردادام، روزای خیلی سختیو پشت سر گذاشتم و تقریباً اگر چشم نزنم خودمو کارم کمی سبک تر شده تا فردا دوباره برم دفتر و روز از نو ببینیم چی میشه... البته به این نتیجه رسیدم که کار مالی هرگز تموم نخواهد شد و همیشه و هر روز و هر ساعت یه کاری برای انجام هست...

این کار بر وفق مراد نیست. کاری که دوست داشتم از ریشه یاد بگیرم کلاً کنار رفته و کارای حاشیه ای و به درد نخور جاشونو دادن به کار مالی... دوست دارم شرایط طوری بشه که به درد آیندم بخوره ولی این طور پیش نمیره... البته شایدم از یه لحاظ بهتر باشه تا کمتر به این کار دل ببندم و خودمو اسیرش کنم تا بلکه سبب خیری بشه بیام بیرون و بتونم برم سراغ کاری که می خوام، اگرم کار آزاد بود که چه بهتر! واقعن کار کارمندی بخور و نمیره و یه جو داغونی داره... اما خدا رو شکر بازم مشغول یه کاری هستم و ناشکری نمی کنم... به نظرم این ناشکری نیست، آدم باید همیشه دنبال پیشرفت باشه و یه جا ثابت نمونه، چون یه جا موندن و یه کار تکراری انجام دادن باعث فاسد شدن آدم میشه و هیچ پیشرفتی توش نیست...