203

همه چیز پیش میره و روزها یکی پس از دیگری می گذره...

این چند روز طبق توصیه دوستان بیشتر سعیم رو کردم با همه خوب باشم و با سیاست برخورد کنم و خب همینطور هم به همین نسبت همچنان زیر آب زدن همکاران عزیز تر از جان به گوش میرسه و من فقط شنوده ام! اون هفته بچه ها نگرانم بودن هی بهم زنگ می زدن و مدام حالم رو می پرسیدن که خوبم یا نه؟! نمی دونم واقعاً توی این شرایط باید چطور باشم ولی خب چون می گذرد غمی نیست... سعیم رو می کردم کمتر به این مسائل فکر کنم و ناراحت نباشم ولی خب مگه می شد!؟ فقط باید به دروغ جواب داد که خوبم و همه چیز خوب می شه... اصلاً راستش انقدر که حالم رو می پرسیدن بیشتر استرس می گرفتم و ناراحت می شدم از این وضع موجود... طفلک س.ق که می گفت چقدر واست گریه کردم به خاطر اینا... بیشتر از این که واسه خودم ناراحت باشم واقعاً تحمل ندارم کسی گریه کنه و من همینجور بشینم نگاهش کنم... واقعاً گریه کردن بدترین چیزه ممکنه و دقیقاً نقطه ضعف برای تسلیم کردن من!

امشب هم مجدد آخرین قسمت آشپزباشی رو پخش می کنه و این سریال و این شب های خوب که با دیدن این سریال می گذشت تموم میشه... واقعاً می تونم بگم از بهترین سریال های تلویزیون و شاید تنها سریالی بود که این سال ها پخش شد و من دیدم و با ثانیه ثانیه اش زندگی کردم... چیزی که با دل ساخته میشه و حرف دل رو می زنه قطعاً لذت بخش ترینه... مخصوصاً داستانه این خونواده... تیکه های خنده دار و احساسیش که باعث می شد بغض گلوی آدمو بگیره و اشک پشت چشم آدم جمع شه... بدترین لحظات مال قسمت آخر بود که ساکت بودم و فقط داشتم با بغض آخرین لحظات رو می دیدیم انگار که واقعیه و انگار که دارم برای اولین بار می بینم... واقعاً که احساس و عشق از بزرگترین و بهترین نعمت هایی هست که خدا به آدما داده...

- ن.ن هم این دو روز مرخصی بود و فردا میاد، حسین هم کل هفته رو مرخصیه و تازه از فردا من کمی از تنهایی در میام و بازم کار شروع میشه... س.ق بیچاره هم این هفته رو مرخصی گرفته بود به خاطر کار نرفت. با مرخصی اون هفته منم که موافقت نشد و من دیگه شاید تا آخر تابستون نتونم از یه هفته مرخصیم استفاده کنم... همچنان چون می گذرد غمی نیست...